مک کانل تنها نیست. بسیاری از سفیدپوستان فکر نمی کنند سیاه پوستان «آمریکایی» واقعی هستند.

اینکه میچ مک کانل را به عنوان سنجاق استفاده می کنند، دقیقاً دلتان نمی خواهد.

او مردی است با ریاکاری بی‌نظیر، که می‌تواند با چشم‌های خیس بر اخلاص تأثیر بگذارد و در عین حال بی‌رحمانه پاهایش را از زیر دموکراسی قطع کند. خواه دزدی کرسی های دادگاه عالی باشد یا دفاع از یک رئیس جمهور محافظت نشده، قدرت فوق العاده او توانایی باورنکردنی او در دروغ گفتن است، دانستن اینکه شما می دانید که او دروغ می گوید، و همچنان در تمام این موارد چهره صادقانه ای داشته باشد.

بنابراین برای دیدن کتک خوردن او گریه نمی کنید، همانطور که هفته گذشته پس از اینکه به طور لفاظی اشاره کرد که آمریکایی های آفریقایی تبار با آمریکایی های واقعی متفاوت هستند، گریه کرد. اما امید است که منتقدان سرسخت و ناظران معمولی متوجه شوند که این فقط مشکل مک کانل نیست - یعنی فقط یک اشتباه انتقالی نیست که بیانگر نحو ناشیانه فقط یک سناتور باشد.

برای کسانی که آن را از دست دادند، یک خلاصه: هفته گذشته در مورد نگرانی آمریکایی های آفریقایی تبار در مورد شکست سنا در تصویب قانونی برای گسترش و حمایت از حق رای، رهبر اقلیت گفت: "خب، زنگ هشدار نامناسب است، زیرا اگر نگاه کنید. در آمار، رای دهندگان آفریقایی-آمریکایی به اندازه آمریکایی ها درصد بالایی را انتخاب کردند.

اوه

این قاب بندی بود که او به درستی رسوا شده است. رای دهندگان سیاه پوست توییتر را با تصاویری از خود به دلیل انواع پیام ما آمریکایی هستیم، با هشتگ #MitchPlease پر کردند. NAACP با حیله گری توییت کرد: "سناتور مک کانل، تفاوت بین آمریکایی های آفریقایی تبار و آمریکایی چیست؟" او در حالی که مغز شما از کار افتاده بود غرغر کرد.

اما اگر فکر می کنید مک کانل تنها کسی است که باید به او یادآوری شود که همانطور که شاعر سیاه پوست لنگستون هیوز یک بار گفت: "من آمریکا را هم می خوانم" توجه نکرده اید. شما برنامه ملاقات با مطبوعات از NBC را از چاک تاد از دست دادید، که توضیح می دهد که چگونه "والدین" در مورد نظریه انتقادی نژادی نگران هستند، در حالی که "والدین رنگین پوست" ممکن است دیدگاه های متفاوتی داشته باشند. شما همچنین یک توییت CBS News را از دست دادید که می‌پرسید: «چقدر جوان است که نمی‌تواند به کودکان نژاد آموزش دهد؟» گویی کودکان رنگین پوست همزمان با یادگیری راه رفتن، در مورد نژاد هم نمی‌آموزند. در نهایت، شما همه آن اخبار را از دست دادید که در آن خبرنگاران در مورد «رای دهندگان طبقه کارگر»، «مادرهای حومه شهر» یا «انجیلی» صحبت می کنند، وقتی منظورشان «سفید» است - گویی سیاه پوستان و قهوه ای ها کار نمی کنند، خارج از شهر زندگی می کنند یا زندگی می کنند. به کلیسا برو.

داستان ادامه دارد

البته این تعصب مشعل و کاپوت نیست. نه، این جدایی لفاظی سیاه‌پوستان «آفریقایی» و «آمریکایی» از عملکردهای عادی انسانی «فقط» تعصب به حدس و گمان ضمنی است، چیزهایی که برخی از مردم بدون اینکه آگاهانه بدانند انجام می‌دهند باور می‌کنند - حتی بازجویی‌های کمتری که چرا انجام می‌دهند. و با این حال آنها انجام می دهند.

برای آنها، رنگ سفید موقعیت پیش فرض، رنگ آگاهی مشترک آمریکایی، و صادقانه بگویم، انسان معمولی است. در مقابل، سیاه و قهوه‌ای رنگ‌های عجیب و غریب هستند که فقط در نحوه انحراف، تحریک یا مانع هنجار درک شده قابل توجه هستند.

این امر دهان مک کانل را برای او آشکار کرد. اما باید اذعان داشت که فوق العاده نیست. همچنین زبان نادرست در اینجا گناه نیست. بلکه زبانی است که تلویحاً دهها میلیون نفر را که به اندازه میچ مک کانل در بهترین روزش "آمریکایی" هستند، انکار، سلب ارث و بی احترامی می کند. بله، این "تنها" تعصب به فرض ضمنی است.

اما این رایج ترین نوع است.