به گفته تنها خلبان فعالی که تا به حال این کار را انجام داده است، گذراندن 125 روز با هواپیمای U-2 چگونه است؟

• بیش از 60 سال است که U-2 در ارتفاع بالا در حال جمع آوری اطلاعات در نقاط داغ در سراسر جهان بوده است.

• با این حال، در طول این مدت، تنها یک خلبان فعال بیش از 3000 ساعت پرواز در بانوی اژدها تحسین شده است.

• طبق گفته خلبانی که این کار را انجام داده است، برای رسیدن به این مرحله چه چیزی لازم است.

هنگامی که خلبان نیروی هوایی ایالات متحده، سرهنگ جترو برای اولین بار در مورد U-2 مطلع شد، مصمم شد وارد برنامه آموزشی بسیار انتخابی شود.

او به اینسایدر گفت که خلبانی «بانوی اژدها» تحسین شده به معنای پرواز «تنها، در ارتفاع بالا، پوشیدن لباس فضایی، تنها، بدون سلاح و نترس، در کیلومترها دورتر از پایگاه شما بود».

سرهنگ جترو - علامت تماس او، نام مستعاری که برای امنیت استفاده می شود - به تکمیل برنامه آموزشی ادامه داد و شغل رویایی خود را به عنوان خلبان U-2 بدست آورد. این امتیازی است که تنها 1079 نفر برنده آن شده اند.

پس از 10 استقرار بین سال‌های 2007 و 2018، جترو به عنوان مربی خلبان در اسکادران 1 شناسایی که مسئولیت آموزش تمام خلبانان U-2 را بر عهده دارد، تبدیل شد.

امروز، او جدیدترین کارکنان هوانوردان U-2 را در پایگاه نیروی هوایی بیل در کالیفرنیا آموزش می دهد و آنها را مشمول همان برنامه سختی می کند که 15 سال پیش به پایان رساند.

در ماه سپتامبر، Jethro دومین خلبان در تاریخ شد که به 3000 ساعت خلبانی U-2 رسید - و اولین خلبانی بود که در طول خدمت فعال این کار را انجام داد.

او به Insider در مورد پرواز مهم خود و چگونگی صرف 125 روز پرواز با U-2 گفت.

"هیچ وقت پیرنمیشه"

این هواپیما اغلب حدود 70000 فوت پرواز می کند که منظره بی نظیری از منحنی زمین را ارائه می دهد.

او می‌گوید: «عجیب است، زیرا چشمان شما آنقدر به دیدن افق مسطح عادت کرده‌اند که باید به عقب برگردید و به آن نگاه کنید تا بگویید «هی، منحنی است». "این کاملا زیباست. هیچ وقت کهنه نمی شود."

اما 70000 پا بالاتر از خط آرمسترانگ است، جایی که آب در دمای بدن به جوش می‌آید و زندگی غیرقابل تحمل است و نه تنها به یک کابین تحت فشار بلکه به لباسی حجیم با فشار کامل مشابه آنچه فضانوردان در مأموریت‌ها استفاده می‌کنند، نیاز دارد.

داستان ادامه دارد

لباس پرواز U-2 لاکهید به اندازه ای است که خلبان می تواند به لباس ماموریت فضایی نزدیک شود.

اما لباسی که شما را در فشار صفر زنده نگه می دارد - و به خلبانان زن و مرد اجازه می دهد در پرواز ادرار کنند - به راحتی وارد آن نمی شود. به همین دلیل است که جترو و سایر خلبانان U-2 تکنسین های ویژه ای از اسکادران پشتیبانی فیزیولوژیکی دارند.

تکنسین ها از لباس های تابستانی با همان مراقبتی که تعمیر و نگهداری هواپیما به هواپیمای خود می کند مراقبت می کنند. تماشای مربی‌های جدید U-2 که با تکنسین‌های پشتیبانی فیزیولوژیکی برای داخل و خارج شدن از کت و شلوار کار می‌کنند، می‌تواند ناخوشایند و خنده‌دار باشد.

جترو ​​می‌گوید: «این یک رقص است و اولین باری که آن را انجام می‌دهید، نمی‌دانید چگونه کار می‌کند.

پس از پوشیدن، به یک صندلی بزرگ دراز کشیده و با اکسیژن و هوای خنک کننده ترکیب می شود. در کت و شلوار باد کرده می تواند گرم و تنگ باشد. بالا رفتن از پله ها و نشستن رقص دیگری است، زیرا خلبانان U-2 نمی توانند در حالی که کت و شلوار پوشیده اند در کابین خلبان بنشینند و دوباره به کمک تکنسین ها نیاز دارند.

تکنسین ها همچنین سفارشات غذای خلبانان و رنگ مورد علاقه Gatorade را قبل از برخاستن انجام می دهند. وعده های غذایی آنها در طول پرواز پوره شده و در یک لوله فلزی به عنوان خمیر دندان برای استفاده راحت تر در دسترس است.

جترو ​​گفت: «ما یک رژیم غذایی پر پروتئین و کم باقیمانده درست می کنیم. "شما نمی خواهید در آنجا گاز بگیرید. با کاهش فشار، گاز منبسط می شود، بنابراین ممکن است در جت احساس ناراحتی کنید."

3000 ساعت با لیدی اژدها

ایالات متحده بیش از نیم قرن است که از U-2 برای انجام مأموریت های اطلاعاتی بر فراز اتحاد جماهیر شوروی، ویتنام، چین و کوبا در طول جنگ سرد استفاده کرده است. او در سال های اخیر مأموریت هایی را بر فراز عراق و افغانستان انجام داده است. این هواپیما برای پرواز در هر زمان و در هر زمان طراحی شده است.

U-2 پیشرفت های فنی دریافت کرده است، اما کابین اصلی کابین در 40 سال گذشته تغییر چندانی نکرده است.

این واقعیت که iPad و فناوری ناوبری پیشرفته جایگزین نمودارها و نقشه‌های کاغذی شده‌اند، شاید بزرگترین تفاوت با روزهای اولیه Jethro باشد. قبل از این ارتقا فنی، او گفت: "شما خوش شانس بودید اگر می دانستید کجا هستید."

این متولد تگزاس شرقی به ROTC در کالج پیوست تا رویای دوران کودکی خود را برای خلبان شدن دنبال کند. او دو ماه پس از 11 سپتامبر 2001 آموزش را آغاز کرد، اولین پرواز انفرادی خود را در سال 2002 انجام داد و در شرف پرواز با یک هواپیمای بزرگتر مانند C-135 Stratolifter بود.

زمانی که آموزش خلبانی خود را به پایان رساند، هنوز مطمئن نبود که دقیقاً چه چیزی می خواهد پرواز کند. فرمانده اسکادران و مربی او که یک خلبان U-2 بود، U-2 را پیشنهاد کرد. از آنجا، Jethro در گوگل برای برنامه خلبانی U-2 جستجو کرد و روند دشوار آموزش و انتخاب را آغاز کرد.

برنامه آموزشی انتخابی است. متقاضیانی که یک مصاحبه دو هفته ای را پشت سر می گذارند، در T-38 Talon، یک شبیه ساز جت مافوق صوت دو سرنشین، آموزش می بینند. نامزدهای باقی مانده سپس به آموزش U-2 واقعی می روند، پرواز، فرود آمدن و انجام مراحل اضطراری را یاد می گیرند.

هفتمین پرواز دانش آموزان اولین پرواز انفرادی آنها در U-2 است. جترو ​​گفت که این تمرین در ارتفاع بالا با لباس فضایی دنبال شد.

پس از 14 پرواز، خلبانان مورد ارزیابی قرار می گیرند. گذر از این به این معنی است که شما برای U-2 واجد شرایط هستید و «سپس ما شما را به یک qual می فرستیم[ification] وی افزود: "یک برنامه درسی دیگر که اکنون که می دانید چگونه مدیریت کنید، می دانید چگونه تهدیدها را شکست دهید." «به همین دلیل است [a] خلبان واجد شرایط آماده حرکت است."

در سال 2007، به عنوان یک خلبان جدید U-2، جترو برای اولین بار مستقر شد. او که در پایگاه هوایی الدفرا در امارات متحده عربی مستقر شده بود، در عراق و افغانستان ماموریت داشت.

او با پرواز در بیابان، 1000 ساعت اول خود را در سه سال انباشته کرد. برخی از این ماموریت‌ها شامل صحبت با دارایی‌های روی زمین و تصمیم‌گیری در حین پرواز بر فراز زمین‌های بی‌امان دور از خانه، خارج از محدوده رادیویی پایگاه بود.

او ماموریتی را در یک روز ابری بر فراز افغانستان در اوت 2007 به یاد می آورد که دو هلیکوپتر جداگانه در فاصله 100 مایلی از هم سقوط کردند. او شروع به صحبت با خلبانان سرنگون شده کرد و به تلاش برای سوار کردن آنها پیوست و با F-15 هماهنگ کرد تا دشمن را دور نگه دارد.

یک خلبان و کار تیمی

U-2 یک هواپیمای چالش برانگیز برای پرواز است و حتی فرود آن دشوارتر است. طول بال های این هواپیما 105 فوتی برای پرواز در ارتفاع، اما به طرز ناراحت کننده ای نزدیکتر به زمین ایده آل است.

U-2 همچنین از هم جدا می شود تا بتواند برای مدت طولانی در ارتفاعات بالا پرواز کند - ارابه فرود به سبک دوچرخه آن با چرخ های بال نصب شده که در هنگام برخاستن از زمین جدا می شوند تکمیل می شود. موقعیت خلبان در کابین خلبان نیز دیدن باند را هنگام نزدیک شدن دشوار می کند.

این عوامل به این معنی است که برای فرود هواپیما تلاش فیزیکی زیادی از خلبان تا فرود و همچنین هماهنگی کل تیم لازم است.

یکی دیگر از راننده های U-2 در یک ماشین تعقیب، در حالی که خلبان بازگشته به باند نزدیک می شود، دستورالعمل ها را از طریق رادیو ارائه می دهد. پس از توقف هواپیما، بدون چرخ های نصب شده روی بال ها، به یک سمت کج شد.

هنگامی که جترو در بیل فرود آمد تا یک پرواز مهارتی معمولی را در 29 سپتامبر انجام دهد، او به 3000 ساعت رسید.

او پس از پرواز برای جشن گرفتن سنگ بنا به یک آبجو بیهوده بسنده می کرد. اما اسکادران او این را با بیرون آمدن جلوی هواپیمای او و کف زدن نشان داد. همچنین همسر و فرزندانش، مربی خلبان U-2 کوری بارتولومئو و فرمانده بال پایگاه، که او نیز در اولین اعزام جترو بود، برای استقبال از او حضور داشتند.

آنها یک بطری شامپاین به او دادند و طبق سنت او را به چالش کشیدند تا کلاه را روی بالای آشیانه بیندازد و یک پا را روی زمین و پای دیگر را روی نردبان به کابین خلبان هواپیمای پارک شده نگه دارد.

او می گوید: "من در این بخش وحشتناک هستم." من هنوز به آشیانه نرسیده ام.

مقاله اصلی را در Business Insider بخوانید