دو غریبه در فیلم ترسناک دو نتفلیکس با شکم های دوخته شده از خواب بیدار می شوند

برای تمام خطوط ضربه ای که ایجاد می کند، هزارپا انسان (سکانس اول) همچنان یک فیلم تحریک آمیز از لحاظ قانونی متجاوزانه است که قدرت خیره کننده و دافعه آن از زمان اکران آن در سال 2009 کاهش نیافته است. کابوس های وحشت برای بدن دیوانه تر از فیلم تام سیکس کارگردان هلندی نیستند، و اگرچه بسیاری در سال های پس از آن به دنبال انحراف شدید او بوده اند. اولین او، تعداد کمی موفق شده اند. با این حال، این مانع از ادامه تلاش هنرمندان نشد و آخرین نمونه آن نتفلیکس است دو، واردات اسپانیایی از کارگردان مار تارگارون و تهیه کننده Rodar y Rodar (یتیم خانه، چشمان جولیا) که هیجان را هدف قرار می دهد در حالی که نزدیکی شدید به مرکز وحشتناک خود را حفظ می کند.

دو (اکنون) یک رابطه مؤثر و خلاصه شده است که با نمای نزدیک از چشم متعلق به سارا (مارینا گاتل) شروع می شود که در رختخواب در کنار / تا حدی روی یک غریبه بیدار می شود که بعداً متوجه می شود نام او دیوید (پابلو) است. درکی). نه سارا و نه دیوید یکدیگر را نمی شناسند، نه اینکه کجا هستند و نه چگونه به آنجا رسیده اند. اما چیزی که آنها به سرعت به این نتیجه می رسند این است که نمی توانند به سادگی بلند شوند و بروند زیرا هر بار که می خواهند حرکت کنند، درد شدیدی را در زیر شکم خود احساس می کنند. چند لحظه چرخش و چرخش منبع ناراحتی آنها را نشان می دهد: آنها از نظر جسمی درست بالای کمر از طریق بخیه های غول پیکر بسته شده بودند که یک اتصال گوشتی ایجاد می کرد که همانقدر قوی و ناگسستنی بود که تکان دهنده بود.

عدم بخشش نابخشودنی سکس از فصل 2 جادوگر و صحنه های در وان حمام هنری کاویل

وحشت به طور قابل درک تقریباً بلافاصله به وجود می آید، به خصوص برای سارا، که غریزه اولیه او این است که دیوید را برای موقعیت خود سرزنش کند. البته این بی معنی است. دیوید به همان اندازه که قربانی این چسبندگی هیولایی است. و با این حال این پاسخی قابل قبول برای کسی است که در گیرودار اضطراب وحشتناک و دو او مکرراً متوجه می‌شود که سارا نمی‌تواند موقعیت خود را درک کند و به طور ناگهانی به این ایده باز می‌گردد که دیوید باید مسئول این موضوع باشد. از سوی دیگر، دیوید در مورد شرایط خود کمی متعادل تر است، هرچند کمتر ترسیده است. ترس آنها با این واقعیت تشدید می شود که در طول گفتگوی اولیه آنها نمی توانستند به چیز مشترکی فکر کنند: او یک یتیم 38 ساله بود، فقیر بزرگ شد، به مدرسه دولتی رفت و در بندر کار می کرد. او یک همسر ثروتمند است که پنج سال از او کوچکتر است، در یک مدرسه خصوصی درس می خواند و در یک فروشگاه لباس کار می کند.

داستان ادامه دارد

فیلمنامه هوک کانال، کریستین مولینا و مایک هاستنچ پیچ و تاب هایی از محبت فرانکشتاین دیوید و سارا و رمز و رازی از ناآگاهی شخصیت های اصلی که چرا آنها را برای این آزمایش انتخاب کردند، تداعی می کند، حتی کمتر عمداً با دیگری جفت شده اند. در مورد اول، کارگردان تارگارونا عکس‌های ناحیه دوخت این دو را به حداقل نسبی کاهش می‌دهد، بهتر است بینندگان را تصور کند. در عوض، او روی عبارات عذاب‌آور قهرمان‌هایش تمرکز می‌کند، و محکم به صورت‌هایشان می‌چسبد تا ما را درست در کنار آنها - اگر نه بین آنها - قرار دهد تا به‌عنوان وسیله‌ای برای تقویت تعهدمان به وضعیت جنون‌آمیزشان. وقتی به آنها نزدیک نمی شود، روی مانورهای اعوجاجی تمرکز می کند که آنها برای راه رفتن در اتاق خوابی که در آن قرار می گیرند استفاده می کنند - حرکاتی که ماهیتی دشوار، ناهنجار و بیش از اندکی وابسته به عشق شهوانی دارند.

مصیبت دیوید و سارا ذاتاً جنسی است دو این را نه تنها از نظر بصری، بلکه از نظر پویایی آنها نیز بازتولید می کند. این زوج موقت مضطرب و گیج می‌توانند سرنخ‌هایی را در محیط اطراف خود بیابند، و همچنین گهگاه با بوسه‌های پرشور فریادها و اشک‌های خود را خفه می‌کنند - واکنش به ظاهر غیرمنطقی دیگری به یک بحران آسیب‌زا که هنوز به‌عنوان تجلی کافی واقعی از میل بازتابی آنها به نظر می‌رسد. به طور موقت از فکر کردن یا کنار آمدن با موقعیت عجیب خود فرار می کنند. نکته عجیب این است که هر بار که لب های آنها به هم می رسند، چراغ های اتاق خاموش می شود، که نشان می دهد شخصی که پشت این طرح قرار دارد ترجیح می دهد آشنا بماند، اما نه هم آشنا هر کسی که دیوید و سارا را به هم چسباند، بدیهی است که می‌خواهد آنها از یک سری قوانین پیروی کنند، اگرچه تجزیه و تحلیل این مفاد از روی واقعیت تقریباً غیرممکن است.

همانطور که می توان از این سناریو انتظار داشت، همه چیز در دو در نسخه‌های دوتایی، از نقاشی‌های ترسناک روی دیوار گرفته تا انجیل‌ها در کمد عرضه می‌شود، که نشان می‌دهد مرتکب این رفتار زشت، شیفتگی شدید عددی دارد. کارگردان تارگرونا به آرامی جزئیات سارا و دیوید را به آنها می گوید تا آنها را وادار کند که یک افشاگری تماشایی از آنچه برای آنها اتفاق افتاده است، اما نه بدون افراط در برخی پیچ و خم های پیش بینی ناجور. تمرکز این لحظات زود به میان می آید، زمانی که دیوید و سارا به یکدیگر اعتراف می کنند که هر دو باید از توالت استفاده کنند و در حالی که در توالت نشسته اند مجبور می شوند بین پاهای یکدیگر چمباتمه بزنند. این واقعیت که آنها نمی توانند لحظه ای به این مزخرفات بخندند، با یکی از موارد انگشت شماری ثابت می شود که در آن فیلم به پوچی شوم خود می پردازد و بنابراین همدردی ما را برای معضل دیوید و سارا برمی انگیزد.

نتفلیکس

"src =" https://s.yimg.com/ny/api/res/1.2/3nHjCtNyr6fFHPHPUA6Z5g--/YXBwaWQ9aGlnaGxhbmRlcjt3PTcwNTtoPTM5Ng--/https://s.yimg.com/res_ug-au / aD02NTg7dz0xMTcwO2FwcGlkPXl0YWNoeW9u / https://media.zenfs.com/en/thedailybeast.com/909370a6b80b729a667cde7877f3c302 "class ="/>caas-img