یک گفتگوی پرتنش بخش نابسامان میراث توتو را برجسته می کند

دزموند توتو عذرخواهی کرد. نه از سوی رهبر دولت نژادپرستانه سفیدپوست سابق آفریقای جنوبی، بلکه از جانب همکار خود در مبارزه با آپارتاید.

توتو وینی مادیکیزلا-ماندلا در جلسه استماع کمیسیون حقیقت و آشتی در سال 1997، که در طول مأموریت آن برای کشف سوء استفاده از آپارتاید، ریاست آن را بر عهده داشت، گفت: "من از شما خواهش می کنم، من از شما خواهش می کنم." موضوع مقابل پانل، ارتباط مادیکیزلا-ماندلا با باندی به نام باشگاه فوتبال ماندلا یونایتد بود که هوشیاری و دست داشتن در قتل، آدم ربایی و حملات، جامعه محلی و دیگر رهبران ارشد مقاومت علیه حکومت سفید را به وحشت انداخت.

«شما آدم بزرگی هستید و نمی‌دانید اگر بگویید «متاسفم، همه چیز اشتباه شد» چگونه عظمت شما افزایش می‌یابد. مرا ببخش.'''

توتو یک بار دیگر گفت: "من از شما خواهش می کنم" و مستقیماً به زنی که قبلاً به عنوان "الهام بخش باورنکردنی" برای کسانی که در برابر حکومت سفیدپوستان مقاومت می کردند، نگاه کرد.

این برخورد غم انگیز همچنان برخی سیاه پوستان آفریقای جنوبی را که معتقدند توتو با مادیکیزلا-ماندلا بدرفتاری کرده است، آزار می دهد. او بعداً آن را یک شیرین کاری خواند و به اسقف اعظم سابق کیپ تاون و برنده جایزه نوبل در مستندی که اندکی قبل از مرگ او در سال 2018 پخش شد، حمله کرد.

این یادآوری است که حتی توتو - که این هفته پس از مرگش در 26 دسامبر در سراسر جهان به عنوان وجدان آفریقای جنوبی و اغلب جهان مورد ستایش قرار گرفت - برای مقابله با خشم و اتهاماتی که ملتی زخمی را متلاشی می کند، تلاش کرده است.

همچنین در مورد شاید نابسامان ترین بخش میراث ستاره ای توتو، کمیسیون حقیقت و آشتی صحبت می کند. او خواستار شواهد پیچیده از خشونت هم از قربانیان و هم از مجرمان شد تا راهی برای بهبود کشور پس از پایان آپارتاید در سال 1994 باشد، و برای کسانی که نقض حقوق بشر را پذیرفتند و پشیمان شدند، عفو فراهم کرد.

اما کار او هرگز به طور کامل تکمیل نشد. بسیاری معتقد بودند که کمترین مسئولیت وجود دارد و شفای موعود هرگز محقق نشد.

ویلیام گومد، که در خط کمیته بود، گفت: "نسل جوان آفریقای جنوبی، نسل 94، از کار توتو در کمیته انتقاد کرد و گفت که او فروخته شده و به اندازه کافی سخت نیست. اما این عادلانه نیست." اکنون رئیس بنیاد Democracy Works است، یک گروه غیرانتفاعی که دموکراسی را در آفریقای جنوبی ترویج می کند.

داستان ادامه دارد

گومده گفت که این کمیسیون بخشی از یک "موافقت با مذاکره" بود و توتو مسئول "اختیارات محدود" آن نیست. او گفت که در واقع، دولت های متوالی کنگره ملی آفریقا به اندازه کافی توصیه های آن را اجرا نکرده اند و نتوانسته اند به طور موثر به مشکلات ریشه دار کشور، از جمله شکاف نابرابری رسیدگی کنند.

کمیسیون تجسم دیدگاه قاطع توتو است که حقیقت، هر کجا که باشد، آزادی را به ارمغان می آورد. این جمله، متاسفم، بخشش فراموش نشدنی و انتخاب آشتی بر قصاص، سخت و بهترین راه پیش رو است. وی ابراز امیدواری کرد که مجرمان و سوء استفاده کنندگان بتوانند از طریق این فرآیند چیزی از خود ارائه دهند و در مقابل چیزی دریافت کنند.

توتو در گزارش سال 1998 کمیسیون به رئیس جمهور نلسون ماندلا، همسر سابق مادیکیزلا-ماندلا، اذعان کرد، با این حال، کمیسیون مردم دو طرف درگیری را ناراضی گذاشت. این زوج در سال 1996 پس از نزدیک به 40 سال ازدواج که بیشتر آن را ماندلا در زندان های آپارتاید سپری کرد، از هم جدا شدند.

توتو نوشت: «مردمی بودند که معتقد بودند ما باید از جنگ جهانی دوم الگوبرداری کنیم تا کسانی را که در نقض فاحش حقوق بشر مرتکب شده اند، به دست عدالت بسپاریم، همانطور که متفقین در نورنبرگ انجام دادند. «در آفریقای جنوبی، جایی که ما یک بن بست نظامی داشتیم، بدیهی است که این یک گزینه غیرممکن بود.

او نوشت که فراموش کردن گذشته نیز امکان پذیر نیست. توتو به «مرگ و دختر» نمایشنامه‌نویس شیلیایی آریل دورفمن اشاره کرد که در آن زنی برای بازگرداندن «حیثیت و هویت» از متجاوز خود به رسمیت شناخته می‌شود.

کمیسیون کار خود را تنها به عنوان یک نقطه شروع در راه طولانی به سوی "ملت رنگین کمانی" تحسین شده توتو می دید. او پیشنهاد داد که برخی از پرونده ها پیگیری شود، اما تلاش ها ناکام ماند. ابتکار غرامت شکست خورد.

سپس مادیکیزلا ماندلا بود که توسط نیروهای امنیتی تحت رهبری سفیدپوستان مورد آزار و اذیت، زندان و اخراج به منطقه ای دورافتاده قرار گرفت. هواداران او را اغلب چهره ای رسوایی و جنجال برانگیز می دانستند و او را یک انقلابی واقعی می دانستند - "مادر ملت" - که به نظر آنها خود را به سیاست آشتی "نفروش" نمی داد که به اکثر نیروهای آپارتاید اجازه می داد. فرار از مجازات

کمیسیون حقیقت و آشتی طی 9 روز استماع طاقت فرسا در سال 1997، مادیکیزلا-ماندلا، که در آن زمان یکی از اعضای پارلمان بود، درباره این باند بازجویی کرد. او عذرخواهی عمومی کرد - "من می گویم این درست است، همه چیز به طرز وحشتناکی اشتباه پیش رفت" - اما اتهامات خاص علیه خود را رد کرد. کمیسیون بعداً او را «از نظر سیاسی و اخلاقی مسئول» نقض حقوق بشر تشخیص داد.

مادیکیزلا ماندلا در مستند «وینی» ساخته کارگردان پاسکال لامچه گفت که در جلسات «از خشم می جوشید».

او با اشاره به توتو گفت: تا امروز از خدا می خواهم که مرا ببخشد که او را نبخشیدم. «من عذرخواهی نمی‌کنم، انگار که مسئول آپارتاید هستم. منظورم این است که چگونه جرات می کنی... واقعا؟"

دو شخصیت تاریخی در یک مبارزه متحد شدند، اما پس از آن دشمنان ظاهری بودند.

گومد گفت: «در دهه 1980، وینی و توتو دو رهبر بزرگ جنبش ضد آپارتاید بودند. «زمان خشونت آمیزی بود و وینی در جریان کارزاری بود که شهرها را غیرقابل مدیریت کند. و این از طریق خشونت بود. از سوی دیگر، توتو همیشه مردی بدون خشونت بوده است.

___

اندرو ملدروم، نویسنده آسوشیتدپرس، از کیپ تاون، آفریقای جنوبی همکاری کرد. Torchia از آفریقای جنوبی برای AP از 2013 تا 2019 گزارش می دهد. در حال حاضر در مکزیکو سیتی مستقر است.