چین می گوید این نور عجیب یک انفجار فضایی بی سابقه بوده است. دیگران می گویند این زباله های فضایی است

حدود یک سال پیش، تیمی از ستاره شناسانی که در هاوایی کار می کردند، دیدند چیزی در آسمان شب فلاش چهار دقیقه ای

بسته به اینکه از چه کسی بپرسید، این رعد و برق یا یک انفجار قدرتمند 13.4 میلیارد سال پیش بود - تصویری مجازی از کیهان که تنها 400 میلیون سال پس از شکل‌گیری آن وجود داشت - یا انعکاس توده‌ای از زباله‌های فضایی بود که به‌طور تنبلی به دور زمین می‌چرخند. گنج علمی یا زباله.

علیرغم یک سال بحث داغ و موجی از تحقیقات، ما هرگز نمی دانیم که چه چیزی باعث شد این صاعقه مرموز به نام صاعقه GN-z11 به کهکشانی دوردست که ممکن است از آن سرچشمه گرفته باشد. اما این یک نجوم پرمخاطره است - یا یک نقطه عطف، یک کشف شغلی، یا نوعی حواس پرتی که مردم تمام زندگی خود را صرف تلاش برای اجتناب از آن می کنند.

همانطور که اخترشناسان مرزهای فناوری و علم را برای نگاه کردن دورتر و دورتر به فضا گسترش می دهند، با موانع بیشتری روبرو می شوند. تلسکوپ های ما به اندازه کافی خوب نیستند. کامپیوترهای ما خیلی کند هستند. داده های ما خیلی کم است. مشاهدات از راه دور به قدری ظریف و غرق در عدم قطعیت هستند که عبور یک تکه زباله فضایی می تواند همه چیز را خراب کند.

در اوایل سال 2017، تیمی از ستاره شناسان به رهبری لینهوا جیانگ از دانشگاه پکن در چین از طریق تلسکوپ Keck I در هاوایی برای رصد GN-z11 نگاه کردند. آنها از یک طیف‌سنج مادون قرمز متصل به تلسکوپ استفاده کردند و انتظار داشتند که کهکشان را - که با فاصله 13.4 میلیارد سال نوری قدیمی‌ترین و دوردست‌ترین جرمی است که بشر تاکنون مشاهده کرده است - برای سرنخ‌هایی از تاریخ اولیه کیهان مورد مطالعه قرار دهند. GN-z11، مانند کهکشان های بسیار بسیار قدیمی و بسیار دور، فقط در مادون قرمز قابل مشاهده است.

آنها انتظار نداشتند شاهد انفجار باشند. اما اگر تحلیل بعدی تیم را باور کنید، دقیقاً همین اتفاق افتاده است. به مدت 245 ثانیه، Keck I چیزی را ضبط کرد که به نظر می رسید یک انفجار احتمالی پرتو گاما از دوران کودکی جهان است.

مشاهده یک انفجار پرتو گاما در 13.4 میلیارد سال یا GRB یک ثروت بزرگ با پیامدهای به همان اندازه عمیق برای مطالعه، خوب، خواهد بود. همه چیز. جیانگ و تیمش در مقاله اولیه خود در این مجله علمی نوشتند: «GRB و انتشارات مربوط به آن می‌توانند برای مطالعه تاریخچه شکل‌گیری و یونیزه شدن مجدد ستاره‌ها در عصر فضا مورد استفاده قرار گیرند. نجوم طبیعی در دسامبر 2020

داستان ادامه دارد

"رئونیزاسیون" به دوران نیم میلیارد سال پس از انفجار بزرگ اشاره دارد، زمانی که هیدروژن، که بیشتر اتم های جهان را تشکیل می دهد، یونیزه می شود و فضای کدر شفاف می شود. این یک دوران اسرارآمیز است - اولین دوره های نور پس از یک دوره صدها میلیون سال، که در طی آن فضا با گازهای مات می چرخید.

شاهد یک انفجار از این دوره یک کودتای علمی خواهد بود. جیانگ به The Daily Beast گفت: «این بدان معناست که انفجارهای پرتو گاما را می توان به طور موثر در مراحل اولیه تولید کرد. به عبارت دیگر، انفجارهایی که ما آنها را با مرگ ستارگان و ایجاد سیاهچاله‌ها مرتبط می‌دانیم، خیلی زود شروع به وقوع کردند. اگر پرتوهای گاما 13.4 میلیارد سال پیش فوران کردند، به این معنی است که جهان - ساختار و مکانیسم آن برای تشکیل کهکشان ها - در حال تکامل است. سریع در آنچه امروز در اطراف خود می بینیم.

اما ستاره شناسان دیگر متقاعد نشدند که جیانگ و تیمش چیز کمی جالب دیده باشند. تیمی به سرپرستی Michal Michalowski، ستاره شناس دانشگاه Adam Mickiewicz در لهستان، توضیح داد که شانس دیدن یک انفجار پرتو گاما در 13.4 میلیارد سال نوری بی نهایت کم است. نجوم طبیعی در ماه اکتبر

در نجوم، "تغییر سرخ" تغییر در نشانه فروسرخ یک کهکشان دوردست است که به ما کمک می کند سن آن را تعیین کنیم. GN-z11 به طور طبیعی دارای یک جابجایی قرمز بسیار بالا است که نشان می دهد قدیمی است. اما اخترشناسان دیگر کهکشان‌هایی با این قدمت را تایید نکرده‌اند. قدیمی‌ترین کهکشان بعدی، EGSY8p7، دارای انتقال به سرخ 8.7 است که به این معنی است که احتمالاً صدها میلیون سال جوان‌تر از GN-z11 است.

ستاره شناسان آمریکایی و چینی در جستجوی نورهای فرازمینی متحد می شوند

میخالکوفسکی و تیمش گفتند که ستاره شناسان باید کهکشان های بیشتری را در محدوده سنی GN-z11 بیابند و زمان بسیار بیشتری را صرف نشان دادن تلسکوپ ها به سمت آنها کنند تا ببینند انفجارهای پرتو گاما از این کهکشان های قدیمی چگونه به نظر می رسند. برای شناسایی چنین GRB های دوردست، به نمونه بزرگتری از کهکشان ها با جابجایی های بسیار بزرگ به سرخ نیاز است.»

احتمال اینکه جیانگ و تیمش انعکاسی از یک موشک پروتون شش ساله روسی را از خاک سطحی بریز-M بگیرند بسیار بیشتر بود. تیم میکالوفسکی نوشت: «ما در طول مشاهدات به دنبال Space-Track، بزرگترین پایگاه داده در دسترس عموم از ماهواره‌های زمین و زباله‌های فضایی، برای جسمی در نزدیکی نقطه اشتعال GN-z11 بودیم. ما زباله های فضایی Breeze-M را پیدا کردیم.

میکالوفسکی به Daily Beast گفت که این استدلال خاص تا حدی به عقل سلیم مربوط می شود. "نتیجه گیری این است که یا یک کشف خارق العاده از چیزی بود که قبلاً ندیده بودیم - انفجار پرتو گاما در انتقال به سرخ 11 - یا توضیح واضحی با زباله های فضایی به خوبی شناسایی شده است که مطمئن هستیم از میدان عبور کرده اند. روی تلسکوپ کک یا بیرون از آن ... با تمام خصوصیاتی که مربوط به صاعقه بودن است.

میهالوسکی افزود: "هر کسی می تواند توضیحی را که ترجیح می دهد انتخاب کند، اما من خودم شکی ندارم." او گفت که این اختلاف را "حل شده" می داند.

جیانگ و تیمش اختلاف نظر دارند. آنها در سند جدیدی توضیح دادند که "ما به سوابق خود نگاه کردیم و متوجه شدیم که این ماهواره از تحلیل اولیه ما حذف شده است."

جیانگ و همکارانمحاسبات موشک روسی پوسته موشک روسی و صاعقه بالقوه GN-z11 اینچ را در میدان دید تلسکوپ حذف کرد - فاصله ای که به گفته آنها باید هرگونه سردرگمی بین موشک و انفجار پرتوهای گاما از یک تلسکوپ را حذف کند. کهکشان دور علاوه بر این، آنها افزودند، ضربه موشک "بسیار کمتر از آنچه برای تولید فلاش لازم بود" بود.

این حرکت سالانه به عقب و جلو، که شامل دو انتقاد عمده دیگر از یافته‌های تیم جیانگ بود، تاکنون بدون راه‌حل به بن‌بست رسیده است. جیانگ گفت: «ما هرگز ماهیت واقعی این رعد و برق را درک نخواهیم کرد.

اگر ما داده های بسیار خوبی در مورد تایید شده پرتوهای گاما در فاصله میلیاردها سال نوری از ما، ممکن است بتوانیم آنها را با فلاش GN-z11 مقایسه کنیم و ببینیم آیا مطابقت دارند یا خیر. جیانگ گفت که در حال جستجو است و چیزی برای مقایسه پیدا نکرده است. او توضیح داد: من زمان زیادی را صرف جستجو کردم. متأسفانه ما چنین اطلاعاتی را دریافت نکردیم.»

این مورد ممکن است در آینده تغییر کند. تلسکوپ های بهتر - مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب جدید ناسا که در 25 دسامبر به عنوان یک غذای کریسمس به فضا پرتاب شد - همراه با کامپیوترهای بسیار قدرتمند می تواند به ما کمک کند انفجارهای دوردست را شناسایی و دسته بندی کنیم. با گذشت زمان، شانس و فناوری جدید، ممکن است در نهایت بتوانیم فلاش GN-z11 را دوباره ارزیابی کنیم.

اما بینگ ژانگ، ستاره شناس دانشگاه نوادا و یکی از اعضای تیم جیانگ، خواستار صبر شد. مقدار زیادی از آن. او به The Daily Beast گفت: «انسان به تلسکوپ های بسیار قدرتمندی نیاز دارد تا دائماً کهکشان های بسیار دور اما کم رنگ را رصد کند تا سرعت رویدادهای مشابه GN-z11 را محدود کند.

ممکن است یک سال پیش ستاره شناسان نگاهی اجمالی به دوران کودکی کیهان داشته باشند. همچنین این احتمال وجود دارد که آنها یک نگاه اجمالی به زباله های فضایی روسیه داشته باشند. در آینده ای قابل پیش بینی، احتمالاً نمی دانیم چه اتفاقی افتاده است.

بیشتر در The Daily Beast بخوانید.

آیا توصیه ای داری؟ از اینجا برای The Daily Beast ارسال کنید

داستان های برتر ما را هر روز در صندوق پستی خود دریافت کنید. اکنون درگیر شوید!

عضویت روزانه هیولا: Beast Inside عمیق‌تر به داستان‌هایی که برای شما مهم هستند نگاه می‌کند. اطلاعات بیشتر.