اولین نماینده عرب، سیاست اسرائیل را تکان داد

تل آویو، اسرائیل (AP) - منصور عباس سال گذشته با رهبری حزب عربی خود به ائتلاف حاکم اسرائیل، تابوی دیرینه را شکست. به نظر می‌رسد این حرکت جسورانه سودآور است.

عباس که زمانی سیاستمداری مبهم بود، سنگر یک اتحادیه متزلزل بوده است که بودجه محکم و سیاست های مطلوبی را برای رای دهندگان خود فراهم کرده و حتی مخاطبان پادشاه اردن را به خود جلب کرده است.

عباس اخیراً به سایت خبری اسرائیلی وای نت گفت: «ما در تمام مسیر شرکای برابر هستیم، بخشی از ائتلاف، برای اولین بار در کشور اسرائیل». ما برای حل مشکلات جامعه عرب سازش می کنیم.

رویکرد عملگرایانه عباس بودجه ای برای مسکن، برق و مبارزه با جرم و جنایت در بخش عرب اسرائیل که به طور سنتی نادیده گرفته شده است، فراهم کرده است. او همچنین از رویارویی با شرکای خود برای به دست آوردن آنچه که نیاز داشت ترسی نداشت.

اما او همچنین مجبور است بین خواسته های رای دهندگان عرب خود و شرکای ائتلاف یهودی خود تعادل ظریف برقرار کند. هر حرکت او توسط رای دهندگانش نظارت می شود که در صورت شکست در ایجاد تغییرات درازمدت، سهام آنها در دموکراسی کشور کاهش می یابد.

نسرین حداد حاج یحیی، مدیر برنامه انجمن عرب اسرائیل در موسسه اسرائیل برای دموکراسی، یک اندیشکده در اورشلیم، گفت: «این واقعیت که اعراب دور میز دولت نشسته اند، موضوع کوچکی نیست. سوال اینجاست که آیا این نیروی سیاسی تبدیل به کنشی می شود که شهروندان در زندگی روزمره خود آن را احساس کنند؟

عباس در ژوئن گذشته زمانی که حزب کوچک اسلامگرای او به اولین جناح عربی تبدیل شد که به ائتلاف اسرائیلی پیوست، تاریخ ساز شد. در طول تاریخ 73 ساله اسرائیل، احزاب عربی در اپوزیسیون باقی مانده اند و از دولت انتقاد کرده و از مشارکت در سیاست ها علیه برادران فلسطینی خود در کرانه باختری و نوار غزه خودداری کرده اند. همتایان یهودی آنها اغلب آنها را تهدیدهای امنیتی بالقوه و دشمنان درونی می دانند.

شهروندان فلسطینی اسرائیل یک پنجم از جمعیت 9.4 میلیونی اسرائیل را تشکیل می دهند. در حالی که بسیاری از آنها در جامعه اسرائیل ادغام شده اند، جامعه به طور کلی نسبت به یهودیان فقیرتر و کم سوادتر است و مدت هاست که با تبعیض و مسائل وفاداری مواجه بوده است. مشارکت اعراب به طور کلی کمتر از یهودیان بود و به انتخابات سال گذشته رسید.

داستان ادامه دارد

ائتلاف متشکل از 61 نماینده از کنست 120 کرسی اسرائیل، اکنون به چهار عضو حزب عباس برای تصویب قانون، تصویب بودجه و حمایت از دولت متکی است.

عباس، 47 ساله، رهبری حزب رام، یک حزب اسلامگرای محافظه‌کار میانه‌رو با ارتباط با اخوان‌المسلمین را بر عهده دارد. رای دهندگان رام اکثرا عرب های بادیه نشین هستند که از فقیرترین شهروندان کشور هستند.

عباس که با تحصیلات دندانپزشکی دارد، از سال 2019 رهبری رام در کنست را برعهده داشت و به عضویت کمیته های مختلف پارلمانی درآمد، اما به سختی در جریان اصلی سیاست اسرائیل ثبت نام کرد.

در حالی که اسرائیل با چهار انتخابات در دو سال وارد یک بن بست سیاسی طولانی شد، عباس به عنوان پادزهر هرج و مرج ظاهر شد.

پیش از انتخابات مارس 2021، عباس رام را از ائتلاف احزاب عربی جدا کرد و اشاره کرد که این جناح بدون توجه به اینکه چه کسی آن را رهبری می کند، تحت شرایط مناسب در یک ائتلاف خواهد نشست.

بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر سابق، مذاکرات بی‌سابقه‌ای با عباس برای پیوستن به نیروهای خود داشته است و وعده داده است که فهرستی از سیاست‌ها برای مقابله با افزایش جرم و مشکلات مسکن در جامعه عرب ارائه کند. اما متحدان افراطی ناسیونالیست نتانیاهو با همکاری با عباس مخالفت کردند و مذاکرات شکست خورد.

زمانی که از ژایر لاپید، قانونگذار درخواست شد تا دولت تشکیل دهد، او از همان جایی که نتانیاهو متوقف شد ادامه داد و رام یکی از اعضای کلیدی ائتلاف فعلی شد.

ائتلاف دست و پا گیر به رهبری نفتالی بنت، رهبر سابق شهرک نشینان کرانه باختری، متشکل از هشت حزب که از جناح های ملی گرا تا احزاب کبوتر حمایت می کنند، قول داده است که این موضوع را کنار بگذارد. در عوض، بر موضوعاتی تمرکز می کند که ثبات ائتلاف را متزلزل نمی کند، از جمله همه گیری و اقتصاد.

مسئله فلسطین، که به طور سنتی برای احزاب عرب مرکزی است، تا حد زیادی نادیده گرفته شده است.

عباس اصرار داشت که آرزوهای دیرینه فلسطینی ها را برای تشکیل کشور در کرانه باختری، غزه و اورشلیم شرقی، سرزمین هایی که توسط اسرائیل در طول جنگ 1967 در خاورمیانه اشغال شده بود، نادیده نگرفت.

عباس پس از تشکیل ائتلاف در پادکستی گفت: رام می خواهد بر مسائل فوری در جامعه عرب تمرکز کند. دفتر او درخواست مصاحبه را رد کرد.

رام به پیگیری اولویت های خود از درون ائتلاف ادامه داد. این بودجه چندین میلیارد دلاری بی سابقه برای جامعه عرب فراهم کرده است که هدف آن بهبود شرایط زندگی و به حداقل رساندن نرخ بی سابقه جرم و جنایت است. به دستور رام، دولت به برخی از روستاهای بادیه نشین ناشناخته در صحرای جنوبی نقب اجازه داده و هزاران خانه غیرقانونی ساخته شده را به برق متصل می کند.

فیض ابوصاحبان، شهردار شهر بادیه نشین رحات و از حامیان عباس گفت: «دولت های اسرائیل در طول زمان از نقب غفلت کرده اند و با مشکلات اصلی برخورد نکرده اند. این اولین بار است که اسرائیل از بادیه نشینان می شنود.

نظرات متفاوت ناگزیر با هم تضاد پیدا کردند. هفته گذشته، عباس تهدید کرد که در اعتراض به کاشت درخت در زمین های مورد ادعای بادیه نشینان در نقب، آرای حزبش در پارلمان را متوقف خواهد کرد، بحرانی که پروژه جنگلداری را متوقف کرده است. رام همچنین تلاش‌های عناصر ائتلاف ملی‌گرا برای تمدید این قانون را که مانع از دریافت حقوق اقامت فلسطینی‌هایی که با شهروندان اسرائیلی ازدواج می‌کنند، ممانعت کرد.

قانونگذاران افراطی ناسیونالیست مخالف عباس بارها به عنوان حامی تروریسم توصیف شده اند. او که یک محافظه‌کار اجتماعی است، همچنین با قوانین طرفدار دگرباشان جنسی در ائتلاف با یک وزیر آشکارا همجنس‌گرا مخالف است.

او همچنین با انتقاد شهروندان فلسطینی اسرائیل مواجه است. او اخیراً با به رسمیت شناختن اسرائیل به عنوان یک کشور یهودی در یک کنفرانس تجاری، سر و صدایی در افکار عمومی عرب ایجاد کرد.

رهبران راست‌گرای اسرائیل بارها از فلسطینی‌ها خواسته‌اند که شخصیت یهودی اسرائیل را به رسمیت بشناسند و عموم مردم عمدتاً یهودی با تشویق شدید مردم فلسطین مواجه شده‌اند.

اما منتقدان عرب، از جمله رهبری فلسطین در کرانه باختری، عباس را به دست کشیدن از آرمان فلسطین متهم می کنند.

احمد طیبی، قانونگذار کهنه کار عرب ماه گذشته گفت: «آنها (رام) مسئول هر چیزی هستند که دولت تصمیم می گیرد، از جمله بودجه شهرک سازی در کرانه باختری.

با این حال، ورود عباس به ائتلاف به دنبال سال ها افکار عمومی عرب به نفع مشارکت بیشتر اعراب در تصمیم گیری ها بود. شکست‌ها و دستاوردهای او می‌تواند به تعیین تعامل سیاسی اعراب در آینده کمک کند.

محمد مقادلی، تحلیلگر سیاسی در رادیو عرب ناس و کانال 12 اسرائیل گفت: «اگر افکار عمومی عرب ببینند که کاری که منصور عباس انجام داده مؤثر است و تغییر ایجاد می کند، من شک ندارم که مشارکت به طور چشمگیری افزایش خواهد یافت.

این بدان معناست که اسرائیل به یک دموکراسی واقعی تبدیل خواهد شد.