من تمام عمرم را در اسکاتلند زندگی کرده ام. در اینجا 6 سنت وجود دارد که من با آنها بزرگ شدم و دوستان آمریکایی من آنها را شگفت آور می دانند.

• من در گلاسکو، اسکاتلند به دنیا آمدم و بیشتر عمرم را در آنجا زندگی کرده ام.

• پس از گذراندن زمان در ایالات متحده و انگلیس، متوجه شدم که سنت های اسکاتلندی "معمولی" در نظر گرفته نمی شوند.

• از شام برنز گرفته تا گیوه، در اینجا تمام سنت هایی است که من با آن بزرگ شدم.

تقریباً تمام عمرم را در اسکاتلند، بریتانیای کبیر زندگی کرده ام.

من در اسکاتلند به دنیا آمدم، کشوری کوچک در بریتانیا با حدود 5.4 میلیون نفر بر اساس رکوردهای ملی اسکاتلند.

در حالی که اسکاتلند بخشی از بریتانیا است، سنت هایی وجود دارد که من با آن بزرگ شدم که توسط بقیه ملت - یا جهان جشن گرفته نمی شود.

من بیشتر عمرم را به جز ترم کوتاه تحصیل در خارج از کشور در پنسیلوانیا در سال 2016 در این کشور زندگی کرده ام و در چند سال گذشته مدتی را در لندن کار کرده ام.

تا زمانی که دوستانی پیدا کردم که اهل اسکاتلند نبودند - به خصوص دوستانم در ایالات متحده - که متوجه شدم برخی از سنت های ما چقدر منحصر به فرد در بقیه جهان هستند.

هر ژانویه ما شب برنز را به افتخار شاعر مشهور رابرت برنز جشن می گیریم.

شب برنز هر سال در 25 ژانویه به افتخار رابرت برنز یا "خاخام برنز" که در اسکاتلند به او گفته می شود، رخ می دهد.

برنز شاعر قرن هجدهم اهل دامفریس است و شاعر ملی کشور به حساب می آید. او بیشتر برای نوشتن اشعار "Auld Lang Syne" شناخته می شود، آهنگی که اغلب در شب سال نو در اسکاتلند و جاهای دیگر اجرا می شود.

زمانی که من در مدرسه ابتدایی بودم، معلمان ما از شب سوختگی برای آموزش شعر به ما استفاده می کردند. یادم می آید که در مسابقه «عامل سوختگی» شرکت کردم که در آن باید شعر مورد علاقه برنز را از حفظ بخوانیم.

در شب برنز یک غذای سنتی اسکاتلندی را می خوریم که به «شام برنز» معروف است.

در شب برنز، بسیاری از خانواده ها در اسکاتلند از شام برنز برای شام خود لذت می برند.

شام برای سوختگی شامل هاگیس (گوشت جعلی پیچیده شده در روده حیوانات)، نپس (شلغم) و تاتی (سیب زمینی) است. اگرچه در شب برنز بسیار محبوب است، خانواده من چندین بار در سال هاگیس می خورند و معمولاً در هر زمانی از سال در رستوران ها یافت می شود.

داستان ادامه دارد

Haggis از سال 1971 در ایالات متحده ممنوع شد، زیرا دستور پخت سنتی شامل ریه های گوسفند است. به گزارش آی نیوز، با این حال، می توانید نسخه گیاهی آن را در برخی فروشگاه ها تهیه کنید.

مردان در جشن‌های مهم مانند جشن‌های مدرسه، عروسی و دیپلم کت می‌پوشند.

به گفته Lochkaron از اسکاتلند، کیلت ها یک لباس تارتان هستند که در قرن شانزدهم در کوه های اسکاتلند به وجود آمدند.

این چیزی نیست که مردان هر روز وارد آن شوند. کیلت ها برای رویدادهای خاص مانند توپ مدرسه، دیپلم و عروسی رزرو می شوند.

وقتی عکس بالا از پدر و مادرم را در روز عروسی به تعدادی از دوستان دانشجوی خود در ایالات متحده نشان دادم، آنها از اینکه پدرم با "دامن" ازدواج کرد، تعجب کردند. اما بزرگ شدن در اسکاتلند یک امر عادی است.

ما در رقص های مدرسه با موسیقی مدرن نمی رقصیم. در عوض، ما رقص های سنتی اسکاتلندی به نام ceilidhs داریم.

Ceilidh یک گردهمایی است که شامل رقص‌های موسیقی محلی سنتی، چه به صورت شریک یا گروهی، برای تنظیم رویه‌های رقص است، که همه نام‌های خاص خود را دارند. به عنوان مثال، یکی از محبوب ترین روش ها "Gay Gordons" نام دارد.

وقتی بزرگ شدیم، مدرسه ما هر سال قبل از کریسمس سیلید می انداخت. در طول ماه دسامبر، هر کلاس تناسب اندام به یادگیری و تمرین تمرینات مختلف اختصاص داشت.

زمانی که در ایالات متحده درس می خواندم، سال ها بود که در سلید بودم - و با این حال هنوز هر حرکت گی گوردون را به خاطر می آوردم و (ناموفق) سعی می کردم آن را به هم اتاقی هایم آموزش دهم.

در رویدادهای مهم کوله پشتی نواخته می شود.

در طیف وسیعی از رویدادها، از جمله رژه، تشییع جنازه و حتی جلسات مدرسه، کوله‌پشتی نواخته می‌شود. همچنین دیدن کوله‌بازانی که در خیابان‌های گلاسکو و ادینبورگ راه می‌روند، امری عادی است.

موسیقی بادامک در اسکاتلند محبوب تلقی می‌شود و گروه‌های مختلفی از جمله Red Hot Chilli Pipers وجود دارند که نامی برای خود دست و پا کرده‌اند - علی‌رغم اجرای گاه منفی این ساز در فرهنگ پاپ.

شب سال نو - معروف به هوگمانای در اسکاتلند - شامل چندین سنت است.

بر اساس گزارش BBC Newsround، Hogmanay، کلمه اسکاتلندی برای شب سال نو، تصور می شود که با کلمه فرانسوی "hoginane" به معنای "روز جشن" مرتبط باشد. این نشریه می افزاید که این اصطلاح اولین بار پس از بازگشت مری، ملکه اسکاتلند از فرانسه به اسکاتلند در سال 1561 به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت.

سنت هوگمانای، که من به وضوح به یاد دارم، "گام اول" نامیده می شود، به این معنی که اولین فردی است که بعد از نیمه شب برای خوش شانسی وارد خانه کسی (معمولا یکی از اقوام یا دوستان) می شود.

سنت دیگر شامل پای استیک سال نو است، اما این کاری است که من فقط در چند مورد انجام داده ام.

مقاله اصلی اینسایدر را بخوانید