این که چرا "من فقط طعنه می زدم" می تواند بهانه ای راحت باشد

از سوی دیگر، طعنه اغلب برای کم اهمیت جلوه دادن اعمال دیگران استفاده می شود. اگر کسی بعد از فراموش کردن ملاقات با او برای یک جلسه مهم به شما بگوید که یک نابغه واقعی هستید، واضح است که به این معنی نیست که شما از نظر ذهنی استعداد دارید. به بیان ساده، کنایه تفسیر است، اما کنایه نقد است.

این به اندازه کافی ساده به نظر می رسد. اما در عمل مرز بین کنایه و کنایه مبهم و گیج کننده است. بسیاری از مردم ادعا می کنند که کنایه می زنند در حالی که در واقع کنایه آمیز هستند، مانند مثال قبلی زمان.

داستان ادامه دارد

گسترش حوزه طعنه - به قیمت کنایه - تغییر زبانی است که مدتی است در جریان است. در واقع، زبان شناس جفری نونبرگ 20 سال پیش توجه خود را به این پدیده جلب کرد. بنابراین به سختی می توان رئیس جمهور را به خاطر اختلاط این دو مقصر دانست.

عنصر دیگری که درک کنایه را دشوار می کند، گفتن برعکس آن چیزی است که منظور است. دریافت کننده چنین بیانیه ای نباید آن را به معنای واقعی کلمه بگیرد.

به همین دلیل، وقتی از کنایه یا کنایه کلامی استفاده می کنیم، ممکن است از نشانه هایی برای نشان دادن قصد غیر تحت اللفظی خود استفاده کنیم. برای مثال، می‌توانیم با لحنی صحبت کنیم که آهسته‌تر، پایین‌تر و بلندتر از حد معمول صحبت می‌کنیم. زمین ما می تواند بالا بیاید یا سقوط کند. جملات کنایه آمیز اغلب با حالات چهره مانند لبخند یا چرخش چشم همراه است.

بنابراین، وقتی به متن یا ایمیل طعنه می زنیم، از ایموجی ها برای انتقال مقصود غیر تحت اللفظی استفاده می کنیم. البته حتی در این صورت هم هیچ تضمینی وجود ندارد که گیرنده پیام را به درستی تفسیر کند.

پرزیدنت ترامپ گاهی آشکارا از طعنه استفاده می کند. به عنوان مثال، در یک گردهمایی در هرشی، پنسیلوانیا، در دسامبر 2019، او با اشاره به تصمیم آتی مجلس نمایندگان برای آغاز روند استیضاح، گفت که دموکرات‌ها نیز «اعداد نظرسنجی‌ها را درک می‌کنند، اما من مطمئن هستم که چیزی ندارد. برای انجام این کار». او با استفاده از کلمات مطلق مانند "ایمن" و "هیچ چیز" و با اشاره گسترده با دو دست به طعنه اشاره می کند. او همچنین مکث می‌کند تا به مخاطب لحظه‌ای فرصت دهد تا سخنانش را برخلاف آنچه که گفته است تفسیر کند - که در واقع "اعداد بالای من در نظرسنجی ربطی به استیضاح دارد." این اظهارات کنایه آمیز است زیرا هدف مشخصی دارد: دموکرات ها در کنگره.

اما چه در راهپیمایی تولسا و چه در کنفرانس خبری آوریل آن، اظهارات متناقض رئیس جمهور فاقد چنین نشانه های کلامی و غیرکلامی همراه بود. او از کسی انتقاد نمی کرد. او به سادگی ادعا کرد که آزمایش منجر به عفونت‌های بیشتری شده یا سؤالاتی پرسید که در مورد استفاده از ضدعفونی‌کننده‌ها برای مبارزه با ویروس صادقانه به نظر می‌رسید. به احتمال زیاد منظور او به معنای واقعی کلمه گفته است.

[Science, politics, religion or just plain interesting articles: Check out The Conversation’s weekly newsletters.]

همانطور که رئیس جمهور بارها نشان داده است، می توان از ادعای طعنه آمیز برای بازگشت به اظهاراتی استفاده کرد که مورد انتقاد قرار گرفته یا رد شده است. به لطف درک لغزنده ما از این اصطلاح، همراه با روشی که می توان به راحتی از کنایه چشم پوشی کرد، می تواند به عنوان کارت «به رایگان از زندان خارج شوید» عمل کند: گوینده می تواند یک مکالمه مکالمه را انجام دهد و سعی کند همه چیز را درست کند.

همه ما چیزهایی را گفتیم که بعداً پشیمان شدیم و فریاد زدیم "من شوخی می کنم" یا "من طعنه زدم". اما اگر عادتاً برای رهایی از گناهان زبان به چنین بهانه هایی دست یابیم، مانند پسر کوچکی که گرگ را فریاد می زد کمتر و کمتر اثر می کند.

این مقاله توسط The Conversation، یک سایت خبری غیرانتفاعی که به اشتراک گذاری نظرات کارشناسان دانشگاهی اختصاص دارد، بازنشر شده است. نویسنده: راجر جی. کروز، دانشگاه ممفیس.

بیشتر بخوانید:

راجر جی. کروز برای کار نمی کند، مشورت نمی کند، سهام ندارد یا از هیچ شرکت یا سازمانی که از این مقاله بهره می برد، کمک مالی دریافت نمی کند، و هیچ پیوند مرتبطی را خارج از تکالیف دانشگاهی خود فاش نکرده است.