نقش کودکان در بالندگی حماسه عاشورا

شخصیت های کردار شده برای نمایشنامه های طفل می بایست اغراق شده،تخیلی و نامعمول باشند و با صفاتی منحصر به فرد به شخص طفل را جذب کرده،در ذهن او ماندگار شوند.کودکان در ارتفاع نمایش به شتاب حیاتی این ویژگی ها مانوس شده و رابطه حسی برقرار می نمایند، بطوری که از آنان الگو برداری و تقلید می کنند.نمود همین همذات پنداری و تقلید را می قدرت در واکنش های هیجانی مخاطب طفل در طول اجرای اکران دریافت.آنجا که قهرمان ماجرا به خاطر موفقیت ها و شجاعتش تشویق می شود و یا این که شخصیت منفی و خرابکار و دردسرساز نمایش مورد عتاب و خشم کودکان بازیگر نقش نوپا صرفا در خانه قرار می گیرد. نمایش فرایندی هست که از روش آن کودکان جهان را خوبتر می شناسند و مهم آن رابطه تندرست تری برقرار می کنند.همدلی ،بصیرت و مهارت های داخل فردی آن ها پرورش کرده و می توان از ارتباط اکران مهم ذهنیات شخصی و ساختار شخصیت انسان ها در جهت ادراک و تفاهم بیشتر در بین انسان ها و ایجاد رابطه با دنیا بهره گرفت. بهتر می باشد شرایط تندرست را برای بازی مهیا سازند و خود به تیتر نیز بازی کمپانی داشته باشند و اذن بدهند نوباوه حیاتی توان خلاقیت خود بازی را اراده کند. والدین نقش زیاد کلیدی و مهمی را در پرورش نوباوه خود برعهده دارند. نقش پدر و مادری نقشی دائمی هست چون همواره و در هر برهه از زندگی فرزندان نیاز دارا هستند تا در مسیر درست قرار بگیرند. در بازی اجتماعی که به اعتقاد و باور پیاژه از سن 7 یا این که 8 سالگی بسط پیدا می کند، دو یا این که یک‌سری شرکت کننده حضور دارند. کودکان فارغ از حضور بزرگترها و مراقبان خویش امکان پرورش و حتی حیات را نخواهند داشت. وی اهمیت تاکید بر این‌که بخش اعظمی از زمان ها یک آموزگار خوب ناجی دانش آموز است، ادامه داد: البته باید اعتنا داشت که امکانات ضروری به جهت آموزگاران می بایست آماده شود تا اهمیت فراغ بال تدریس های خود را چه از نظر درسی و چه از حیث پرورشی و تربیتی به کودکان ارایه دهند. از همین طریق والدین قدرتمند خواهند بود تا مهارت های شناختی، اجتماعی و بضاعت و توان حل مورد قضیه را در کودکان خود بهبود بخشند. باورهای اشتباه پدران و مادران یا این که مراقبان نوباوه دربارهی بازی: بسیاری از افراد تصور می‌کنند بازی عمل بیهودهای است و یادگیری از منش بازی، فرایندی زمانبر است.